Bilješke o autoru
Pjesnik, publicista i prevodilac Arif Bozaxhi rođen je 25. maja 1944. godine u Prištini. Osnovnu školu i gimnaziju na turskom jeziku završio je u Prištini, gdje je završio i Višu pedagošku školu, odsjek za turski jezik i književnost. Diplomirao je orijentalistiku na Filološkom fakultetu.
Od 1970-1973 radio je u opštini Priština. U godinama 1973-1987 radio je kao novinar, prvo u turskom listu “Tan”, zatim glavni i odgovorni urednik časopisa za kulturu, književnost i nauku “Çevren”.
Arif Bozaxhi je objavio tri knjige poezije na turskom i tri na albanskom jeziku. Član je predsjedništva Saveza književnika Kosova. Međunarodna mirovna federacija ga je 2008. imenovala za ambasadora mira za Kosovo i Balkan.
Savez književnika Kosova mu je 2011. dodijelio nagradu “Esad Mekuli”. Godinu dana kasnije, Liga turskih pisaca proglasila ga je pjesnikom 2012.
Njegova poezija je prevedena na nekoliko jezika. Takođe, dvije pjesme ovog autora uvrštene su u svjetsku antologiju poezije objavljenu na engleskom jeziku, gdje su predstavljeni pjesnici iz 68 zemalja.
Bozaxhiu je do sada objavio 5 knjiga na turskom jeziku i 4 knjige na albankom jeziku.
Djela:
“Ptica mira”, poezija, 1975
“Prognano proljeće”, poezija, 1980
“Pepeo suze”, poezija albanski-njemački, 1996
“Sloboda”, poezija, 2004
“Zarobljeni leptir”, poezija albanski-engleski, 2004
“Zarobljeni leptir”, poezija francuski-albanski , 2006
“Boje žeđi”, poezija, 2012
“More i galebovi”, poezija, 2014
“Stepenice mašte”, poezija, 2015
Poezija
Zadnja stanica sunce
Samo ptice
Mogu čitati
Šutnju kamena
Nad grobom
Sna
Tamo
U hodnicima žeđi
Kapi kiše
Su uvijek
Proljeće
A sunce
Zadnja stanica
Osmijeha
Njegove cipele
Čije su
ove cipele
koje cijele tihe noći
plaču na pragu kuće moje
A ovi svatovi selice
čije sunce
sahranjuju
u ptičijim očima…
Vatre
Noć
sve boje
i vatre šute
od te šutnje
more gori.
Ne pročitano pismo
U plavetnilu
dah kiše
besmrtnost
U mojim očima golubovi
ne pročitano pismo.
Ptica
Ne pročitano pismo…
Pobuna
Sunca.
More
U mojim venama
Smestilo se i suši,
More.
Ruke
Najveća daljina
Su ruke tvoje.
Neodoljive?!
Hrabrost
Noću nemam,
Hrabrosti da umrem!
Preko dana,
Slušajući morsku simfoniju,
Zaboravljam na smrt!
Eksplozija
Od one noći
Kada su tvoje usne
Postale
Žar u mojim grudima…
izgorjeh.